Στα ίχνη ενός φόνου...

Τώρα μπορείτε να διαβάσετε το τέλος της ιστορίας και την αποκάλυψη του ενόχου.
α) Θεωρείτε πως το τέλος ήταν αναμενόμενο και πειστικό; Τώρα που γνωρίζετε το φονιά ξανακοιτάξτε συνολικά το κείμενο και αναζητήστε στοιχεία προοικονομίας, με τα οποία ο συγγεαφέας μας προετοίμαζε ψυχολογικά για την αποκάλυψη του δράστη  καθώς και ξεκάθαρους υπαινιγμούς-προσημάνσεις. (για τους όρους "προοικονομία" και "προσήμανση" βλ. πηγή "θησαυρός λογοτεχνικών όρων")
β) Οι ήρωες του Βιζυηνού ζουν σε μια απατηλή πραγματικότητα η οποία στο τέλος ανατρέπεται και αποκαλύπτει την αληθινή πραγματικότητα, οδηγώντας στη διάψευση των αρχικών πεποιθήσεων και προσδοκιών τους.  Αφού διαβάσετε την πηγή "ο μύθος της διπλής πραγματικότητας" αναζητήστε το μοτίβο της διπλής πραγματικότητας στους ήρωες του συγκεκριμένου διηγήματος
γ) "Σε κάθε διήγημα του Βιζυηνού υπάρχει και μια κρίση συνείδησης, ένα πρόβλημα ψυχικό, που βρίσκει τη λύση του μαλακά-μαλακά, με τη συγγνώμη, με τον έλεον, με την ανθρωπιά. Στο διήγημα "ποιος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου" καρτερούμε, στις πρώτες σελίδες, μια κοινότατη αστυνομική περιπέτεια. Και βρισκόμαστε σε μια κρίση ψυχής, όπου η παιδεμένη μητρική καρδιά εξαγιάζεται σε ολόκληρο το πλάτος και της στοργής της και της φιλέκδικης νέυρωσής της, όπου ο φονιάς μας γίνεται περισσότερο συμπαθητικός από το θύμα, όπου η μισαλλοδοξία καταλύεται με τη δύναμη της ανθρωπιάς". (Παναγιωτόπουλος Ι.Μ, "Γεώργιος Βιζυηνός" 1959, Βασική βιβλιοθήκη, τ. 18, Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος). Συμφωνείτε με την άποψη του Παναγιωτόπουλου για την ανρθωπιστική διάσταση στο έργο του Βιζυηνού; Να αναπτύξετε τις απόψεις σας σε μια αναφορά προς τον αστυνομικό διευθυντή, στον οποίο να εξηγείτε τους λόγους για τους οποίους α) δεν θέλετε να προβείτε στη σύλληψη του ενόχου, αφού για σας είναι στην ουσία αθώος και β) δεν θέλετε να αποκαλύψετε το όνομα του δράστη στη μάνα.